Tina Brooks:
True Blue

Stanisław Gruszczyński, kiedyś

Jest tu kilka elementów typowych dla Reida Milesa: ograniczona gama kolorów (choć żaden odcień niebieskiego się nie powtarza), użycie fotografii jako elementu większej kompozycji, bloki koloru, białe tło i przede wszystkim rytm. Nietypowe jest za to użycie pisanego pisma, z którym nie spotkałem się w innych jego okładkach.

Jest wiele odcieni niebieskiego, i Tina Brooks też jest niebieski. Niebieski i jazzowy, jak okładki Blue Note.

Logo wytwórni w zależności od kompozycji Miles umieszczał w różnych miejscach, nie miało stałej pozycji.